Μπούρτζι – Σκιάθος Είναι μια μικρή πυκνόφυτη χερσόνησος μπροστά στο λιμάνι της Σκιάθου, κόβοντάς το στα δύο. Από τη μια το εμπορικό λιμάνι και από την άλλη το παλαιό λιμάνι όπου δένουν τα καΐκια, οι ψαρόβαρκες και τα μικρά ταξιδιωτικά σκάφη. Παλαιότερα, το στενό βραχώδες μονοπάτι που συνέδεε τη χερσόνησο με την πόλη, καλύπτονταν από τη θάλασσα και η χερσόνησος έμοιαζε με νησί. Τώρα υπάρχει πλατύς διάδρομος. Λέγεται Μπούρτζι γιατί κατά το παρελθόν ήταν φρούριο που κατασκευάσθηκε από τους Βενετσιάνους Ανδρέα και Ιερεμία Γκίζι, για να προστατέψουν την πόλη αλλά και για δική τους κατοικία, όταν καταλήφθηκα το νησί κατά το 1207. Ήταν περιτοιχισμένο με επάλξεις και πολεμίστρες και δυο πύργους παραπλεύρως της πύλης. Τα σημερινά απομεινάρια του τοίχους δεν μας αποκαλύπτουν το ύψος των τειχών. Μέσα στο φρούριο υπήρχε το Εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου, προστάτη των Ενετών, χτισμένο μάλλον από τους Αδερφούς Γκίζι, και γι' αυτό λεγόταν και Καστέλο του Αη Γιώργη.

Το 1660 ο Ενετός ναύαρχος Φραγκίσκος Μοροζίνης κατάλαβε το νησί από τους Τούρκους καταστρέφοντας το φρούριο. Καταλήφθηκε ξανά από τους Τούρκους, αλλά το 1823 οι Σκιαθίτες, μέσα από τις πολεμίστρες του κατάφεραν να απωθήσουν τον Τοπάζ πασά. Μετά την απελευθέρωση λειτούργησε στο Μπούρτζι το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο του νησιού. Το 1906 με δωρεά του Ανδρέα Συγγρού χτίστηκε στο κέντρο της χερσονήσου το Δημοτικό σχολείο του νησιού. Στην είσοδό του βρίσκεται από το 1925 η προτομή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Από το παλιό φρούριο λίγα υπολείμματα σώζονται από τα τείχη ενώ το παλιό σχολείο έχει μετατραπεί σε Πολιτιστικό κέντρο. Επίσης, λειτουργεί Δημοτικό παραδοσιακό καφενείο.